- «nieprzerwany ciąg chwil»
- «okres, pora, gdy coś jest wykonywane lub coś się dzieje»
- «chwila, moment, pora»
- «stosowna, właściwa pora na coś»
Zarządzanie czasem
Czas jest jednym z nieodnawialnych zasobów, jedynym, którym dysponuje każdy człowiek. Może być używany - jak każdy zasób - lepiej lub gorzej. O tym, że jest to cenny zasób, poucza nas stare polskie porzekadło: Co się stało,
to się nie odstanie.
Spektakularnym symbolem czasu i jego upływu jest klepsydra - zegar piaskowy.
Od dobrego wykorzystania dostępnych zasobów zależy powodzenie pojedynczych ludzi, organizacji, społeczeństw i państw. Dlatego zarządzający różnymi przedsięwzięciami przykładają dużą wagą do zarządzania czasem. Można pracować długo i nie osiągnąć takiego wyniku jak ktoś inny, pracujący krócej. Sukces w działaniu zależy bowiem również od efektywnego wykorzystania czasu.
Skuteczne zarządzanie czasem polega na wykonywaniu odpowiednich działań w odpowiedniej kolejności, w odpowiednim czasie i na czas.
Podobnie jest z czasem życia. Można żyć w sposób nieuporządkowany, goniąc za czasem, narzekając, że czas nas goni lub skarżąc się, że na nic nie mamy czasu. Ale możemy też żyć mądrze i pięknie, o ile na początku życia zastanowimy się nad jego sensem i przygotujemy własny strategiczny plan życia. Poniższa historia z kamieniami pozwoli zrozumieć czym on jest i dlaczego warto go mieć.
Historia z kamieniami
Pewnego dnia, pewien stary, mądry profesor został zaangażowany, aby zrobić wykład dla elitarnej grupy szefów wielkich koncernów amerykańskich, na temat skutecznego zarządzania czasem. Miał tylko jedną godzinę na swój wykład. Stojąc przed tą elitarną grupą, profesor popatrzył powoli po kolei na każdego słuchacza i następnie powiedział: "Przeprowadzimy doświadczenie".
Spod katedry, która go oddzielała od studentów, profesor wyjął duży słój (o pojemności 4 litrów), który postawił delikatnie przed sobą. Następnie wyjął około dwunastu kamieni, wielkości piłki do tenisa, i delikatnie włożył je kolejno do słoja. Gdy słój był wypełniony po brzegi i niemożliwym było dorzucenie jeszcze jednego kamienia, podniósł wzrok na swoich studentów i zapytał ich: "Czy słój jest pełny?". Wszyscy odpowiedzieli: "Tak". Poczekał kilka sekund i dodał: "Na pewno?".
Następnie pochylił się znowu i wyjął spod katedry naczynie wypełnione żwirem. Delikatnie wysypał żwir na kamienie, po czym potrząsnął lekko słojem. Żwir zajął miejsce między kamieniami, do samego dna słoja. Profesor znów podniósł wzrok na audytorium i znów zapytał: "Czy słój jest pełny?".
Tym razem bystrzy słuchacze zaczęli rozumieć. Jeden z nich odpowiedział: "Prawdopodobnie nie".
"Dobrze" odpowiedział profesor. Pochylił się jeszcze raz i wyjął spod katedry naczynie z piaskiem. Z uwagą dosypał piasek do słoja. Piasek zajął wolną przestrzeń między kamieniami i żwirem. Jeszcze raz zapytał: "Czy słój jest pełny?".
Tym razem, bez zająknienia, bystrzy słuchacze odpowiedzieli chórem: "Nie".
"Dobrze" odpowiedział profesor. I tak, jak się spodziewali, wziął butelkę wody, która stała na katedrze i wypełnił nią słój aż po brzegi. Wtedy profesor podniósł wzrok na słuchaczy i zapytał ich: "Jaką wielką prawdę ukazuje nam to doświadczenie?".
Najodważniejszy ze słuchaczy, uwzględniając przedmiot wykładu, odpowiedział: "To pokazuje, że nawet jeśli nasz kalendarz jest całkiem zapełniony, jeśli naprawdę chcemy, możemy dorzucić więcej spotkań, więcej rzeczy do zrobienia".
"Nie, to nie o to chodzi." powiedział profesor. "Wielka prawda, którą przekazuje nam to doświadczenie jest następująca: jeśli nie włożymy kamieni, jako pierwszych do słoja, później nie będzie to możliwe".
Zapanowało głębokie milczenie, każdy uświadomił sobie oczywistość tego stwierdzenia. Teraz profesor zapytał: "Co stanowi kamienie w waszym życiu? Wasze zdrowie? Wasza rodzina? Przyjaciele? Zrealizowanie marzeń? Robienie tego, co jest waszą pasją? Nauka? Albo jeszcze coś innego?
Należy zapamiętać, że najważniejsze to włożyć swoje KAMIENIE jako pierwsze do życia, w przeciwnym wypadku ryzykujemy przegranie własnego życia. Jeśli damy pierwszeństwo drobiazgom (żwir, piasek) i wypełnimy nimi życie, nie będziemy mieć wystarczająco dużo cennego czasu na ważne elementy życia.
Zatem niech każdy zada sobie pytanie: "Co stanowi kamienie w moim życiu?" Następnie, włoży je na początku do waszego słoja (życia)".
Wykład dobiegł końca. Stary, mądry profesor pozdrowił audytorium przyjacielskim gestem dłoni i powolnym krokiem opuścił salę wykładową.
